Niet in staat om volledig te genieten van zelfgenoegzaamheid, kijkt ze naar haar spiegelbeeld, zwijgend smekend om een echte partner. Als ze een hoogtepunt bereikt, weerklinken haar kreunen, haar herinnerend aan haar eenzame verlangen.
Tijdens een recente zelfgenoegzaamheidssessie merkte ik dat ik naar de reflectie in de spiegel staarde, een aanblik die altijd een opwindende kilte over mijn ruggengraat stuurt. Terwijl ik bleef strelen, werd het beeld van mezelf dat mezelf bevredigde steeds boeiender. De aanblik van mijn deinende boezem, de glinsterende zweetdruppels en de intense blik van extase op mijn gezicht was te veel om te weerstaan. Ik was verloren in het moment, mijn lichaam kronkelde van genot terwijl ik mezelf naar een hoogtepunt bracht. De aanschouwing van mijn spiegelbeeld was een bewijs van de intensiteit van mijn genot, een weerspiegeling van mijn wilde verlangens. Terwijl ik ademhaalde, kon ik niet helpen bij de aanblik, de meest intieme spiegeling van een moment. Het was een puur getuigenis van voldoening, het was teveel om me tevreden te stellen. En ik wist dat ik mijn climax zou weerspiegelen en dat ik mijn intieme metgezellin niet zou delen op het moment dat mijn intievengenoot zou zijn.
